Zorluklar..!
Yaşamadan bilemediğimiz zorluklar…
Sadece evimiz yanınca yandığımız, çocuğumuz özel gereksinimli ise anlayabildiğimiz, sevdiğimiz ölünce kıymet bildiğimiz türden hani…
İlginç bi yaradılışımız var.
Bu mekanizma aynı zamanda hayatta kalmamızı, her acıyı derinden hissedemeyip hayata devam etmemizi sağlıyor görünüyor.
Ancak biz fazlaca duyarsızlaştık, taşlaştık. Öncelikle kendimi emsal göstererek söylemeliyim ki ‘çok dikkat eden olarak anlatırım kendimi’ ben bile nelere nelere ne kadar az özen gösteriyormuşum?‍?

Azıcık empati ile duruma el koyuyoruz arkadaşlar ✋?Minicik empati; başlangıç seviyesi için yeter de artar bile. Birinin yüreği yanarken kahkahalar atmamak, müziği kısmak bizim ata mirasımız. Kültürden bahsedeceksek çok kıymetli bir miras..!
Zaten sülale tipi bir toplumdan geliyoruz, halende etkisi altındayız. Yaraları beraber sardığımız, yası beraber tuttuğumuz, yardıma koşar adım gittiğimiz.
İnsan özünden düşermiş bazen, yani derinden, derinden… Derinlik bizim ruhumuzun mayası idi.
Bilmem ki. Öyle düşündüm…

.

.

.

Uzm. Psikolojik Danışman/ Klinik Psikolog/ Psikoterapist Songül Çavdar