Kendi patolojimize göre davranabilmek…
Bana göre terapist olabilmenin zor yanlarından biriside kendi patolojik davranışlarımızın farkındayken yaşamaya çalışmak..
Gelen döngüleri aileye dayandırırken varoluşsal sancıları göğüsleyebilmek.
Travmatik bir durumla karşı karşıya kaldığımızda travmatik mi değil mi diye kendi nabzını dinlemek durumunda kalmak…
Tam ailene öfkelenecekken danışanının ailesinin de benzer öykülerle geliyor olması karşısında nötrlüğünü koruyabilmek. ?
Tüm bunlar olmasın diye bizler divan da uzun soluklu analizlerden geçiyoruz. Yani ben kendi adıma geçtim. Şimdiler de yeniden bir deneyim içerisine girdim. Geçmeyenleri henüz anlayamıyor empatik olamıyorum, terapist olucaksam nasıl kendimi analiz etmem?
Süreçten geçmiş olmama rağmen bu çatışmalara benzer çatışmalar halen yaşıyorum.
En zoru da bu incelikli mesleği hakkıyla icra edebilmek.
Seanslar için önemliyse kendi seansını almak, halen peşimdeyim çünkü öyle hocalarım oldu ki bu yolda, ne yetebiliyorum ne yetişebiliyorum onları baz alınca. Ama hadi kendi hakkımı veriyim, ben çok emek verdim❤️

.

.

Uzm. Psikolojik Danışman/ Klinik Psikolog/ Psikoterapist Songül Çavdar