Şu istenmediğimiz yerde durmama olayını bi açalım mı?
Sevilmediğim yerde durmam!
Beni istemeyeni ben hiç istemem!
Aslında bu cümlelerden bir sürü sıralanır. Sıralanır sıralanmasına da asıl nokta bu cümleler değil, sevilmeme veya istenmeme duygusuna kapılmak sanki…
Doğru olabilir; evet, istenmiyor ve sevilmiyor olabilirsiniz. Peki neden? Bir insan sizi neden sevememez? Hadi sevmemeyi geçtim, neden itici bulur…
Cevap öyle aman aman sizi şaşırtmasın, basit bi yanıtı var. İtici davranıyorsunuzdur ?Tabiki o kişiye göre iticidir davranışınız. O kişinin içinde bir yerlere değiyorsunuzdur. Bazı anılarını tetikliyorsunuzdur. Ve daha bir çok şey olabilir.
Siz sizsiniz. Siz busunuz. Kendinizi birileri sizi sevicek diye kısıtlamayacaksınız tabiki.
En başa dönücek olursak-ve hatta- sevilmediğiniz yerde de zorla duracak değilsiniz. Tercih etmeyenlerle ayrı yollarda yürümek diye bir opsiyon da var. Böylelikle sınırlarınızı oluşturmuş olursunuz. Sınır oluşturmak adına enfes bir adımdır bu bana göre.
Diğer taraftan herkesle iletişim kurmanın bin bir yolu vardır. Her canlı ile… Yerinde yeterince (bu lafa bayılırım), ortalama düzeyde mesafede herkesle iletişim kurulabilir. Çok fazla o kişinin sınırını yırtmadan ve çok fazla o kişiye kayıtsız kalmayarak. Böylelikle durum itici olmaktan çıkar. Nötr bi hale gelir. Yani ne çok sevilirsiniz, ne de itici bulunursunuz. Sonrasında kişiler sizi tanıdıkça ben eminim sevileceğinize. Bu satırları okuyabilen, böyle sayfaları takip edebilen birinin itici olabileceği aklımın ucundan geçmez?E biraz birbirimizi aynayalayalım değil mi?
Ama size küçük bir sır vereyim mi? İstenmediğimi gördüğüm ortamda sebebi kim kaynaklı olursa olsun benim çok durasım gelmiyor… Sonrasında o insanlar bana koşar adım gelirken üstelik… Çünkü bir verene bin koşmak bizim kültürel damarımız??‍♀️Öyle ya yapıcak bi’ şey yok?

.

.

.
Uzm. Psikolojik Danışman/ Klinik Psikolog/ Songül Çavdar