Artık tüm dünyada bilindiği üzere, bizlerde 0-6 yaş çocuklarımıza dikkat etmemiz gerektiğini, gelişim dönemlerinin önemini biliyoruz.
Yeni nesil anneler ve babaların birbirlerine sevgi ve saygı pırıltısıyla değil, düşmanca baktığını görüyorum son zamanlarda… Evliliklerde eşlik rolü kabuk değiştirir gibi bi kenara bırakılıp, kılıçlar ayan beyan meydana çıkarılmış, dur durak bilmeksizin, statü ya da beyin kavgasına dönmüş durumda…
Sizler, tercih etmemin de bir yöntem olduğunu bilemeyip aynı küçük odaların içerisinde taht savaşlarınızı oynarken, sırf doğumun tadını merak ettiğinizden doğurduğunuz çocuklarınızın duygu dünyasında neler oluyor, ne yaşıyorlar? Biraz bundan konuşalım istiyorum…
Tam olarak ne sebeple mağduriyet yaşıyorsanız, o da odasında gelecekteki aynı mağduriyete kendisini hazırlıyor. Kadına şiddet varsa, çocuk kız ise ‘ dövülebilirim ‘ algısını, erkek uyguluyorsa, çocuk erkekse ‘uygularım’ ın ilk tohumları atılmış oluyor. Ve çocuk aklıyla öğrendiği bu ilk bilgiler hücrelerine yapışıp kalıyor, dünyadaki ilk eğitimi aile eğitiminden aldığından, olayların dogrusu bu zannedip bu döngüye kendini kaptırmış buluyor. Ya da çevreden, sosyal medyadan, dizi ve filmlerden bazi güç gösterileri öğreniyor. Beyin süzgeci henüz yeterince çalışmadığından bu bilgiyi de doğru bilgi zannedip çantasına atıyor.
Şiddet bir tercihtir, dolayısıyla yapımız gereği bunu tercih etmemek inanılmaz elimizde..Buna maruz kalmayı tercih etmekte!
Peki neden şiddet?
Yine 0-6 da güvene sevgiye doyurulmak yerine kendi psikopatolojilerinizle büyüttüğünüz çocuklar sevilmek, görülmek, farkedilmek, kimlik oluşturmak icin türlü yöntemlere başvururlar! Bu yöntemler her an değişiklik gösterir sizin ilginizi çekecek en hassas yeri bulana kadar devam ederler. En büyük, tepkileriniz yaramazlık yapmalarına ise çocuk o tepkilerle görüldüğünü, farkedildiğini hissettiğinden yaramazlık yapacaktır. Bir gün kendi kafa, gözünü yaracaktır, bir gün arkadaşınınkini, bir gün okuldan kaçacaktır, bir gün evden…
İnsanın anlam arayışı, kimlik arayışı ölene değin devam eder; bu esnada insan psikolojisi dediğimiz kavram dur durak bilmeksizin kendine konacak, sığacak kalıplar arar. Doğru insanlarla doğru hayatlari kurmak konusunda kendinize güvenin, size yapilan saygısızlıkları kabullenecek kadar değil kabullenemeyecek kadar güzel, özel ve akıllısınız! Bırakın o değersizlik onlara ait kalsın ve gitsinler. Evdeki cehennem artık bitsin…

.

.

.
Uzm. Psikolojik Danışman/ Klinik Psikolog/ Psikoterapist Songül Çavdar