Songül Çavdar

Sıkılıyorum! Hem de çok sıkılıyorum. Her gün sıkılıyorum. Her yerde sıkılıyorum. Herkesten sıkılıyorum. Uykudan uyanırken bile sıkılıkıyorum.

Önyargı! ?Ne demektir? Kişinin karşıdakinin hiç bir hayat öyküsünü bilmeden, yaşantısını ya da yapısını tanımadan kafamıza gelip

İçimde bi sıkıntı var... “Böyle adını bilmiyorum, neden olduğunu bilmiyorum. Ama sanki kötü bişey olacak gibi... “

Daha neler? Nasıl yani? Yok artık! Ne münasebetle? Bunlar nispeten daha kibar halleri... Gittikçe kabalaşalım şimdi. Sen

Sevdiğimizi kaybetme korkusu... Ne menem bir korkudur... Biri ölür hemen kendi sevdiklerimizin öldüğünü düşünürüz... Birisi hastalanır kendi

Ve anne baba ilişkilerimiz... Bu mesleğe başladığımdan beri en çok kullandığım kalıp olabilir bu. Son derece mühim

Yeni güne yeni kelimeler... Yeni bir gün içerisinde canım sıkılırsa kendime şu sözleri tekrarlıyorum ‘beş yıl sonra

-Nasılsın? -İyiyim, iyiyim demek adet olmuş. -Allah iyilik versin... Eee peki sonra? Sonrası belki öfkeli bir gün,

İnsan hangi duygu durumlarına ulaşıyor? Hani ‘ayrılamam’ dedikleriniz var ya; ölürüm gibi ‘hissettikleriniz... Toksik olmasına rağmen bitiremediğiniz

Ağrılar? Ahh benim dilimin konuşamadıkları... Ahh benim dilim söylesede zihnimin sustukları... İçim alev alev yanarken, dilimi geçiyorum