Bana sıkça sorulan sorulardan birini cevaplamak istiyorum… Bakalım sizler ne düşüneceksiniz? ?
Neden birazda çocukların dünyasından bahsetmiyorsunuz? ??‍?
‘Biz bi şekilde büyüdük, iyi kötü idare ediyoruz ama çocuklar daha hayatın başındalar… ‘
‘Çocukların psikolojisi, yetişkinlerden daha önemli..! Evet elbette ki çocuklarımız çok önemli… Daha küçükler, hayatın başındalar ve çok masumlar.’ ??
O nedenle biz yetişkinler ve evebeynler olarak çocukların patolojik davranışlar geliştirmesine %90 etki ediyoruz.
Artık bunu ayırt etmenin zamanı gerçekten geldi. ??
Çocuğun sorunu değil, sizin verdiğiniz sorun… Çocuğun problem çıkarması değil, sizin sebebiyet verdiğiniz problem temeli…
Onun huysuzluğu, aksiliği, şımarıklığı değil, sizin ona verdikleriniz… Onun tırnak yemesi değil, hangi travma yaşattığınız, ya da başkasının yaşattığı travma ile nasıl baş edeceğini öğretememeniz… (Çünkü sizde bilmiyorsunuz)
O yemek yemiyor değil, sizin süreçte fazla ısrar ederek yemekten bıktırmanız…
O çekingen, hiç yabancılarla konuşamıyor değil, sizin ayrışma süreçlerinde kendinizden güvenli bir şekilde ayrıştıramamanız…
Onun özgüvensizliği değil, onun davranışlarını görmeyişiniz, övmeyişiniz belki de aptalca bulup laf söylemeniz…
Henüz ilkokula başlamamış çocuklarınıza bu kadar davranışı kendinden oluşturdu muamelesi yaptıkça, kendinize laf söyletmedikçe bir arpa boyu yol katedemezsiniz.
Bunlara kimin sebebiyet verdiğini anlayamıyorsanız, yazdıklarımı okurken ki hislerinize bakın. Üzerinize alınıp ‘eyvah biz ne yaptık’ mı diyorsunuz, yoksa öfke ile üzerinize alınmayıp okumak bile istemiyor musunuz?
Şimdi tüm evebeynler burayaa ⬇️
Evet hata sizin. ??‍♀️Bununla yüzleşin.
Ama napacaksınız? Geçmişe gidemezsiniz, o günleri değiştiremezsiniz… Sizin de evebeynleriniz size mükemmel davranmadı değil mi? İşte tam bu noktada yine başa dönüyoruz, kendi psikolojimize. Yani yetişkinlere… Ama bugünlere müdahale rahatlıkla edebilirsiniz. Geçmiş geçmişte kaldı… Önce kendi maskeniz, sonra çocuğunuzun maskesi demiyorlar mı uçaklarda? Önce kendi ruh dinginliğinizi sağlamalısınız. Kendinizi hatalarınızla sevmeli, kendinizi affetmelisiniz. Öyle olmalı ki çocuklar her gün görüp sünger gibi emdiği davranışlarınızı doğru yoldan öğrensin. Küfürü nereden öğreniyorlar?
Öfkeyi?
Şiddeti?
Kabalığı?
Mütevazı olamamayı?
İlk eğitim ailede başlıyor ve bu yıllarca sürüyor. O yüzden lütfen iğneyi kendimize batıralım, kendi sağlığımız için ne gerekiyorsa deneyelim ve çabalayalım… Hayır ‘bizden geçti’ değil, yaşamamın yaşı var mı? İnsan ne zaman vazgeçer hayatı yaşamaktan hayattayken? Son nefese kadar yaşamayı hakediyoruz! ?
Çocuğunuz bembeyaz bir sayfa! Sizlerden öğrenecek her şeyi, her kelimeyi satır satır siz yazacaksınız çocuğunuzun üzerine.
Çocuğunuz psikolog eşliğinde büyüse dahi, anne baba sevgisi, anne baba rol modeli, anne baba sınırını ancak anne ve baba verir. Eve döndüğünde aynı ev, aynı anne -babaya maruz kalacak çocuğun psikolojisini tek başına bir ruh sağlığı profesyoneli düzenleyemez. Bu dünyada hiç kimse anne baba yerini tutamaz?‍?‍?
O yüzden sizin mutlu olamadığınız, kendinize sevemediğiniz bir dünya, çocuğunuzu daha da mutsuz edecektir… Her şeyin bir yolu var, siz yeter ki niyet edin ♥️
Haydi bir tane de benden sizlere olumlama cümlesi gelsin: Çocuğumu ve kendimi sevgiyle kucaklıyor, hatalarımdan ders alıyorum. Çocuğumu büyütürken en şanşslı en güzel yollardan yürümeye niyet ediyorum…

.

.
.
Uzm. Psikolojik Danışman/ Klinik Psikolog/ Psikoterapist Songül Çavdar