Mükemmeliyetçilik…
Ahh o babanın oğlu olmak…
Ahh o annenin kızı olmak…
Haydi kendimize dönüp şu an bir bakalım. Biz o cici çocuk olmak için hangi özgürlüklerden vazgeçtik.
Yaa çok fazla ders çalıştık, ya karanlıktan korktuğumuzu belli edemedik.
Ya o ergenlik aşkını içimizde kuruttuk, ya da tüm gezmelerden, yaramazlıklardan vazgeçtik.
Çok mu şey kaybettik?
Bence çok deneyimi olması gereken yaşımızda deneyimleyemedik. Hep basıtırılmış hislerle devam ettik.
Öyleyse Gün bugündür..! Hadi biraz da biz şımaralım. ?Hayat denen yolculukta kendilik aktivasyonlarımıza kendimiz karar verelim. Biz, sadece biz; kendimiz istediğimiz için bir şeyler yapalım…
Artık o tatillere çıkalım, o arabayı kullanalım, o enstürümanı çalalım.
Sokağa çıkalım. Cesaret edelim.
Diğer türlüsünün sonunda kimse bize ödül vermedi, sonunda yine kimseye yaranamadık… Yaranmak için yaşamayalım, kendimiz için yaşayalım! Gerçekten sonuna gelmeden; hadi yapalım… ???

.

.

.
Uzm. Psikolojik Danışman/ Klinik Psikolog/ Psikoterapist Songül Çavdar